Fiestas, tapas, paraguas...

Clavelitos, clavelitos,

Clavelitos de mi corazón.

Hoy te traigo clavelitos

Colorados igual que un fresón.

Si algún día clavelitos

No lograra poderte traer,

No te creas que ya no te quiero,

Es que no te los pude traer.

¡Hola!

Het is alweer een goeie maand geleden dat ik hier nog eens iets neerschreef, en ondertussen is er weer vanalles gebeurd, dus.. hier gaan we!

Begin november kregen we hier op kot het gezelschap van Katarina, een Zweeds meisje, en Ria, een Nederlandse die al 26 jaar in Spanje woont. Zij kwamen hier een cursus "English teaching for foreigners as a foreigner" volgen in Blue School. Al snel werden we goeie maatjes, onder meer door 's middags vaak samen te eten als iedereen van school terugkwam. Tijdens zo'n middagmaal kwamen we op het idee om eens samen tapas te gaan eten. Zo gezegd, zo gedaan: wij naar "Los Coloniales", samen met Laura, een Amerikaanse vriendin van Kat en Ria. Leuk gezelschap en lekker eten, dé ingrediënten voor een geslaagde avond! Omdat Kat en Ria de woensdag erna examen hadden van English Grammar en van Phonology, beslisten Sanne en ik dat wij dinsdagavond voor hen zouden koken.:-) We begonnen met scampis en daarna hadden we macaroni, groentjes en varkenshaasje. Het eten viel in de smaak én Ria en Kat hadden blijkbaar studietijd genoeg gehad, want ze slaagden allebei voor hun examens, jihaa! Op donderdag kookten zij 's middags voor ons (lekker!!) en 's avonds gingen we nog eens naar "Los Coloniales", nu samen met Pedro, een vriend van mij, die Ria en Kat ook al leren kennen had toen hij bij ons op kot kwam eten. Er stond een immense wachtrij in de tapasbar, maar we doodden de tijd door Pedro wat Nederlands te leren (o.a. "Zie ginds komt de stoomboot" :p). Na alweer een heerlijke maaltijd, konden we al uitkijken naar het afscheidsfeestje bij Laura thuis, de dag erna. Dat was supergezellig! We hebben met onze superleuke bende (Ria, Kat, Laura, Sanne, Pedro en ik) tot 2u zitten kletsen en lachen! Spijtig genoeg moesten we daarna afscheid nemen van Katarina, die bij Laura bleef slapen, en op zaterdag ook van Ria. We zijn nu bijna 2 weken verder en we missen ze hier nog altijd!

Vorige week hebben we dan eens een andere tapasbar uitgeprobeerd: Levies. De jarige Nathalie had ons uitgenodigd voor een gezellige avond en dat werd het ook! Wat wil je ook als je 5 Belgen samenzet met 2 Hollanders?:p De tapas in "Levies" waren zo mogelijk nog lekkerder dan die in "Los Coloniales" én we konden er ook iets rustiger zitten!

Het voorbije weekend was suuuuperlang: 5 dagen om precies te zijn. Twee dagen weekend, 2 feestdagen (maandag en woensdag) en een dinsdag waarop de Spaanse studenten zelf vakantie nemen. We (=Lieselot, Nathalie, Sanne en ik) beslisten dan ook om op zondag een uitstap naar Córdoba te doen. Spijtig genoeg was de regen ook van de partij en was het een hele dag paraplu-weer. We bezochten er de Synagoge, een Joods huis en vooral: de Mezquita. Dit indrukwekkende monument was vroeger, ten tijde van de Moren, een moskee, maar werd daarna omgetoverd tot Kathedraal. Vandaar dus de combinatie van de Moorse zuilen/bogen en het christelijke altaar, orgel, koor. (foto's op facebook!) Echt fantastisch! Ook grappig (én supertoevallig) was dat we daar onze Koreaanse kotgenotes uit Sevilla tegenkwamen!

Gisterenavond dan zijn we samen met Caroline, uit onze klas van Frans, en familie/vrienden van haar naar de "Tuna" gaan kijken. De "Tuna" zijn oud-studenten die, gekleed in traditionele kledij, oude studentenliederen (meestal liefdesliedjes) zingen. Dit doen ze elk jaar ter ere van de "Virgen": Immacula Concepción, de feestdag die we vandaag vieren. Om 12u stipt begonnen de klokken van de Kathedraal te luiden en kwam de eerste "Tuna" (elke faculteit heeft er eentje) aan bij het monument. Elke "Tuna" legt daar bloemen neer voor de 'Virgen", zingt 3 nummers en daarna verspreiden ze zich in de stad. Na 2 "Tuna" te beluisteren aan het monument, gingen we eerst iets drinken, om daarna op zoek te gaan naar een plaatsje waar we er nog enkele konden beluisteren. Caroline, die hier al enkele jaren woont, kende de beste plaatsjes en jawel, al snel hoorden we de Tuna-klanken dichterbij komen. Op een bepaald moment waren we erin geslaagd om helemaal vooraan te staan en toen zetten de zangers "Clavelitos" in. Dit liedje hebben ik en Sanne in ons 1e jaar univ in Brussel met heel de klas moeten zingen, dus was het mijn bedoeling om dat even te filmen. Maar dat was buiten 1 van de zangers gerekend... Die greep m'n hand en voor ik het wist, stond ik daar te dansen, tussen 30 mannen die het liefdesliedje "Clavelitos" zongen, te midden van een Sevillaanse straat én met publiek erbij (waaronder Sanne en Caroline, plat vant lachen..:p) . Uiteindelijk heb ik zelfs met 2 van die zangers moeten dansen..:p Ik moet jullie alvast niet meer vertellen dat m'n hoofd nog roder zag dan een kreeft en een tomaat tesamen, want dat hebben jullie wel al gezien op facebook. .:D Enfin, voor wie m'n lijflied eens wil beluisteren: http://www.youtube.com/watch?v=1e-VovP4EVo. Het refreintje vinden jullie alvast hierboven..;-) Dit was dus héééél zeker een onvergetelijke avond!

Enja, wat betreft het weer: het is herfst in Sevilla! Vorige week was koud en héél nat. Vooral leuk als je je paraplu 's morgens opendoet en die kapot blijkt te zijn. Gevolg: door de regen op zoek naar een nieuwe en toch nog kletsnat zijn!:-) En ons verlengd weekend was zelfs nog natter: 5 dagen lang regen regen regen.. Maar kijk, morgen zou het zonnetje gaan schijnen én zou het 20° zijn! Lo espero!!

Besito,

Kim